Het zijn net mensen.

De beschrijving, die Joris Luyendijk geeft van Egypte en andere Arabische landen, lijkt me natuurgetrouw. Hij heeft goede contacten met een aantal individuen maar voor de samenleving in die landen heeft hij geen goed woord over. Later komt hij in Israël terecht en dan kiest hij in de tegenstelling tussen Israël en de Palestijnen toch maar voor de Palestijnse kant. Hij vindt de Israëli’s arrogant en hij constateert dat in het westen de incidenten daar altijd in het nadeel van de Arabieren worden uitgelegd, terwijl de agressie vaak van Israëlische kant komt.

Het is juist dat Israël op de constante agressie van de Arabische buren is gaan reageren door contra agressie. Voor iemand als Luyendijk die van de historie van het midden oosten onvoldoende verstand lijkt te hebben, ziet het eruit of het on-uitgelokt van Israëlische kant komt, maar dat is schijn. De Israëli’s zijn door schade en schande wijs geworden  en weten dat dit de enige manier is om zich de Arabische agressie van het lijf te houden: duidelijk maken dat je niet ongestraft geweld kunt plegen tegen Israël en zijn bewoners.

Je kunt je natuurlijk afvragen of het zo verstandig is geweest om een joodse staat te stichten te midden van een bevolking van wie van te voren vast stond dat die daar niet van gediend zou zijn. Maar dan negeer je het feit dat Palestina op een paar steden na onbevolkt was toen de joden kwamen en daar hun staat stichtten op de grond van hun voorouders.

De toestroom van Arabieren begon pas toen er in Israël welvaart en werkgelegenheid ontstond. De idee dat de miljoenen inwoners van de vluchtelingen kampen uit hun voorouderlijke woonplaatsen zijn verdreven, klopt dus niet. Het waren nieuwkomers en ze gedroegen zich niet naar behoren. Daarom zijn ze tijdens Arabisch-Israëlische oorlogen uit eigen beweging uit Israël gevlucht en in enkele gevallen door Israël verjaagd. En omdat in de kampen de mensen gratis van voedsel en andere eerste levensbehoeften worden voorzien zijn veel van de kampbewoners Arabieren uit heel ander streken dan Palestina. Logisch, natuurlijk

Je kunt je ook de vraag stellen waar de Arabieren het recht vandaan halen om buiten hun thuisland Arabië in het midden oosten de baas te spelen. Het zelfde geldt voor hun godsdienst de islam. Die godsdienst heeft een knak gekregen na de verovering van Bagdad door de Mongolen en is daar nooit meer overheen gekomen. In de kern is het daarom nog steeds de gewelddadige godsdienst van een woestijn volk en ongeschikt voor de beschaafde wereld.

Maar de imams die het binnen het geloof voor het zeggen hebben laten na om de nadruk te leggen op de meer zachtmoedige passages uit de koran, die de samenleving met anderen gemakkelijker zou maken. Zo komt het dat veel van de Arabische immigranten in de westerse landen weigeren om te integreren en er aparte etnische enclaves op na houden. Daar wordt het leven uit het midden oosten en de Maghreb  voortgezet op kosten van de immigratie landen. Waarom de Europese naties dit toestaan, terwijl het in niemands belang lijkt om dat te doen, is een raadsel. Men moet kennelijk van het progressieve geloof zijn om dat te kunnen begrijpen.