The evil that men do lives after them. The good is oft interred with their bones. Een prachtige tekst uit het drama Julius Caesar van Shakespeare. Shakespeare zorgde voor de rekwisieten en voor de andere benodigdheden in zijn theater, waaronder ook teksten voor zijn acteurs. De inhoud van die teksten kwam niet van hemzelf, maar uit een kring van theater liefhebbers, die zo hun ideeën kwijt konden. Dat Shakespeare die teksten zo bijzonder fraai wist te verwoorden, was meegenomen. Wij vereenzelvigen Shakespeare met zijn theater teksten en zijn dichtwerk, maar zelf zag hij dat waarschijnlijk als niet meer dan een onderdeel van zijn vak, dat van theaterman. Daar moet je toch even bij stil staan, Het mooiste stuk wereldliteratuur en dan in rangorde niet veel hoger dan de kleding van acteurs[1]!
Intussen wisten ook zijn tijdgenoten natuurlijk wel dat de teksten van Shakespeare iets bijzonders waren. Maar de buitengewone verering, die de dichter met name in de negentiende eeuw en meer in het bijzonder in Duitsland kreeg, was er in zijn eigen tijd helemaal niet. Een vakman en een goeie, dat was het oordeel over de man en daar was hij heel tevreden mee.
[1] Actrices kwamen toen nog niet op het toneel. Vrouwenrollen werden gespeeld door mannen.
Blog van Toon Kasdorp 