Toen ik jong was, was de verwachting dat we in 2020 ongeveer veertien miljoen inwoners zouden hebben. Het zijn er nu, in 2018 al ruim zeventien miljoen en we groeien nog steeds. Het is duidelijk dat de oorzaak ligt bij de immigratie uit de Arabische landen en dan vooral uit Marokko. Waarom onze overheid die massale immigratie heeft toegestaan in een toch al overbevolkt land, blijft een raadsel. Ik heb daar nog nooit een fatsoenlijke verklaring voor gehoord of gelezen, maar bedacht zelf het volgende.
Ik denk dat het te maken heeft met het standpunt dat Duitsland inneemt t.a.v. het probleem. En dat Duitsland kiest voor een milde immigratie politiek omdat men daar nog steeds last heeft van een slecht verleden. Wij hebben zulke open grenzen met Duitsland en die openheid is zo noodzakelijk voor onze economie, dat we er geen eigen immigratie politiek op na kunnen houden. Dat houdt in dat we nu met wijken in onze steden zijn opgescheept waar de criminaliteit cijfers onder jongeren rond de vijftig procent hangen en we geen idee hebben waar we met die mensen heen moeten.
Toch, wanneer we een rustiger en meer coherente samenleving willen, zoals we die vroeger hadden, dan zullen we een methode moeten bedenken om van geweldplegers en andere criminelen af te komen.
Als we om te beginnen de immigratie in een nu al overbevolkt land willen stoppen, zullen we het minder aantrekkelijk moeten maken voor vreemden om naar Nederland te komen. Als we nieuwkomers willen integreren, dan zullen we het mogelijk voor ze moeten maken om dat te doen en onaantrekkelijk of onmogelijk om zich terug te trekken in vijandige etnische gemeenschappen.
Ons strafrecht is heel geschikt om brave burgers af te houden van het plegen van een incidenteel misdrijf. Een boekhouder ziet af van zijn kans om ongezien een groot bedrag van zijn baas in zijn zak te steken omdat de gevolgen zo desastreus kunnen zijn. Baan kwijt, vrienden kwijt, echtscheiding. Niet zozeer het verblijf in de gevangenis maar de sociale gevolgen schrikken af. Voor mensen uit een crimineel milieu geldt dat niet. De gevangenis is een comfortabel verblijf waar je nog wat leren kunt en nieuwe maten opdoen. Verblijf in de gevangenis geeft sociaal prestige. Taakstraffen worden niet serieus genomen en boetes worden niet betaald of men gaat op roof uit om aan de centen te komen. Het strafrecht helpt dus niet tegen de professionele dieven en de reguliere geweld criminelen. We moet ons op dat punt wat anders in laten vallen.
Een geschikte straf voor gewoontemisdadigers zou verbanning zijn buiten de EU. We moeten dan als Europa zorgen voor verbanningsoorden buiten het gebied van de Unie, bijvoorbeeld in de Sahara. Het lijkt mogelijk om daar met Marokko of een andere Sahara mogendheid overeenstemming over te bereiken. Zo’n verbanningsoord kan eventueel gecombineerd worden met dwangarbeid, die bovendien wel nodig zal zijn om de bewoners van zo’n kamp in leven te houden. Hebben de betrokkenen een dubbele nationaliteit en is er een ander land dat ze hebben wil, dan mogen ze daarheen, maar worden ze ooit nog eens in de EU aangetroffen dan is het levenslang Sahara.
Is zo’n oord er eenmaal, dan kan het ook gebruikt worden voor de tijdelijke opvang van illegalen. Die kunnen dan van daaruit terug naar hun land van herkomst. Hebben ze geen papieren dan kunnen de Europese mogendheden met de landen van herkomst overleggen hoe daarin kan worden voorzien. Intussen wachten ze in het kamp en is het onmogelijk om de vrije samenleving in te vluchten. Er zit in de straf van verbanning een vorm van positieve discriminatie omdat Marokkanen en Turken vaak twee nationaliteiten hebben en Nederlandse criminelen niet, maar misschien dat de rechter bij mensen met een enkelvoudige nationaliteit met die straf verzwarende omstandigheid rekening zal houden.
Voor quasi asielzoekers en degenen die frauduleus met hun familie willen worden herenigd, wordt alleen al door deze maatregel de komst naar een EU land minder aantrekkelijk, maar die onaantrekkelijkheid kan ook op andere manieren worden vergroot. Geef mensen die van buiten naar Europa komen een lange periode geen enkele vorm van uitkering. Beperk, zoals B en W van Rotterdam dat in de zeventiger jaren wilden, het aantal woonvergunningen voor nieuwkomers per blok. Ruim de wettelijke en verdrag technische beperkingen op die dat indertijd in de ogen van Den Haag verhinderden. Dat zal de nieuwkomers verdrijven uit de grote steden, wat wel weer nieuwe problemen met zich mee zal brengen, maar in elk geval de aantrekkelijkheid van Nederland en andere Europese landen behoorlijk zal verminderen.
Dat zijn allemaal nogal forse maatregelen waar uit humanistische hoek veel bezwaren tegen zullen komen. Maar ik denk wel dat ze zouden werken. Het eindresultaat zou een rustiger samenleving zijn. Minder humanistisch en democratisch, dat wel, maar de gedachte dat alle mensen gelijk zijn en alle samenlevingen gelijkwaardig, heeft toch zijn langste tijd gehad. We moeten proberen de rechtsstaat overeind te houden en een gastvrij land blijven voor vreemden die wel willen integreren. Het creëren van toekomstige etnische conflicten, wat we nu aan het doen zijn, zal sowieso aan de humanistische samenleving van vroeger een eind maken.
Blog van Toon Kasdorp 