Marine Le Pen

De Franse politieke partijen hadden gezamenlijk besloten Marine Le Pen en haar FN uit te sluiten van deelname aan de herdenking van de slachtoffers van de aanslagen op de joodse supermarkt in Parijs en van Charlie Hebdo. Als buitenstaander sta je dan verstomd. Het is een onwaarschijnlijk signaal aan miljoenen Franse kiezers, dat hun overheid liever verbroedert met de achterban van de moordenaars dan met rechtse Fransen. Le Pen heeft er gelukkig verstandig op gereageerd, maar het blijft een vlek op de overigens waardige manier waarop Frankrijk met de tragedie omging.
Ook in Nederland zijn er politici die menen dat men moslims moet beschermen tegen kritiek, vooral van de kant van rechtse partijen zoals die van Wilders. Er zijn mensen die serieus menen dat moorden als zodanig wel dienen te worden veroordeeld maar dat men begrip op moet kunnen brengen voor de emoties die tot de moorden aanleiding geven.
Er zijn politici, vooral met een rooms katholieke achtergrond, die je nooit zult horen over de wandaden van Hamas, maar die altijd klaar staan om Israël en de joden te veroordelen als die zich verweren tegen moorden zoals de Fransen dat deden na Charlie Hebdo.
Er is eigenlijk geen wezenlijk verschil tussen de politieactie van de Fransen tegen de overvallers van de joodse supermarkt in Parijs en de Israëlische actie van een jaar eerder tegen de moordenaars in Gaza. Het belangrijkste verschil is dat Israël in de loop der jaren ervaring heeft opgedaan met de moordzucht van zijn buren en er intussen beter mee weet om te gaan dan wij hier in Europa
Het zou verstandig zijn als de lidstaten van de Europese Unie zich eens collectief beraden hoe we het gevaar dat we in huis gehaald hebben moeten bestrijden. Dat de aanslagen in Frankrijk de laatste zouden zijn was wel erg naïef gedacht en is intussen een achterhaalde gedachte. Het probleem lijkt alleen maar groter te worden en hoort Europees te worden aangepakt.