Harry Verbon van de universiteit van Tilburg [1] schreef op Driekoningen in 2014 in de Volkskrant een artikel over de treinkaping in De Punt en over het gedrag daarbij van de R.K. politicus Dries van Agt.
Verbon meende dat de Molukkers van De Punt met Palestijnen te vergelijken zijn. De aanslagen van Palestijnen worden door Van Agt met enige regelmaat verdedigt als een schreeuw om recht. Dat waren de acties van de Molukkers dan ook en Van Agt zou dat hebben miskend door ze zonder vorm van proces te laten neerknallen door zijn mariniers. Aldus Verbon.
Over die stelling valt wel wat te zeggen.
In de eerste plaats dat door de actieve steun van anderhalf miljard moslims in de wereld en de morele steun van een meerderheid van leden van de VN de Palestijnen enige hoop mogen koesteren dat hun strijd met Israël ooit resultaat zal boeken. Het is misschien slecht, dat geweld van de Palestijnen tegen onschuldige burgers, maar het is geen onzin. De actie van de Molukkers was wel onzin, want ook al had Nederland dat gewild, het had voor een Vrije Republiek der Zuid Molukken niets kunnen doen. Indonesië had met steun van de VS de met Nederland gesloten verdragen naast zich neer gelegd. Die verdragen hadden de Molukken een zekere autonomie beloofd. Indonesië verscheurde de verdragen terwijl de inkt nog nat was, bij wijze van spreken en Nederland heeft van haar grote bondgenoot en van de VN het consigne gekregen zich daar bij neer te leggen.
Waar niets is verliest de keizer zijn recht. De actie van de Molukkers kon onmogelijk tot iets leiden en Van Agt had als minister van justitie een verantwoordelijkheid voor de levens en de gezondheid van de geijzelde passagiers van de trein.
We hebben een paar jaar geleden vernomen dat hij die verantwoordelijkheid de facto aan zijn ambtenaren heeft overgelaten, terwijl hij thuis bij zijn vrouw zat. Maar politiek blijft hij natuurlijk aanspreekbaar voor de schietpartij. Persoonlijk denk ik dat die militairen moeilijk anders konden dan ze gedaan hebben. Het had weinig uitgemaakt of Van Agt zich wel of niet van zijn politieke plichten had gekweten. Als hij opdracht had gegeven om de levens van de Molukkers te sparen, dan waren de militairen er of niet in gegaan of ze hadden de humanitaire voorwaarden genegeerd. Waarschijnlijk het laatste.
Blog van Toon Kasdorp 