Dat Duitsland en Griekenland in dezelfde economische en monetaire unie zitten is eigenlijk vreemd. Die unie heeft Griekenland intussen aan de bedelstaf gebracht en het kost Duitsland en zijn buurlanden miljarden om Griekenland en nog een aantal andere landen en regio’s in Zuid en Oost Europa economisch overeind te houden.
Het zou erg voor de hand liggen dat de unie nu werd opgesplitst in minimaal drie delen en dat de organisatie niet meer op basis van geografie maar van productiviteit zou plaats vinden. Een centrale commissie in Brussel is een mislukking gebleken, vooral ook omdat alle zeven en twintig landen erin vertegenwoordigd willen zijn. Al sinds jaren besteedt die commissie meer aandacht aan de eigen organisatie van de EU dan aan de behoeften en noden van de lidstaten. Daarvan is men in Brussel slecht op de hoogte en bovendien verwachten veel lidstaten van Brussel wel geld, maar geen bemoeienis met de manier waarop dat geld wordt uitgegeven.
Het lijkt me duidelijk dat de organisatie van Europese samenwerking moeten worden ingericht op basis van economische behoeften. Dat er meer dan één organisatie behoort te zijn en dat in ieder van die organisaties voldoende kennis van zaken aanwezig moet zijn.
Ik denk dat men dat in Duitsland ook wel beseft maar dat men daar de EU vooral ziet als een soort beschermende wal, waarachter men een dubieus verleden verborgen kan houden. Men is daar nog steeds bang aangesproken te worden op twee wereldoorlogen en een holocaust.
Mijn generatie, die de tweede wereldoorlog nog heeft meegemaakt, heeft nog zekere reserves t.a.v. Duitsland, maar bij de generatie van mijn kinderen en kleinkinderen is dat helemaal niet meer het geval. Daar zou men graag zien dat de EU gesplitst zou worden in delen waarbinnen de samenwerking zonder problemen zou kunnen verlopen en waarbinnen men er ongeveer dezelfde cultuur en wereldbeschouwing op na zou houden.
Het probleem bij zo’n verdeling zou waarschijnlijk de positie van Frankrijk zijn en afgeleid daarvan de overdreven voorzichtigheid waarmee Duitsland omgaat met die nieuwe vriend en oude erfvijand. Men houdt daar vast aan de gelijkheid van de twee landen, zowel op economisch als op politiek vlak en eigenlijk is dat natuurlijk absurd.
Blog van Toon Kasdorp 