Nederland is een land dat door onze voorouders letterlijk met eigen handen is gemaakt. Het belangrijkste deel in elk geval, de provincies Holland en Gelderland[1], waar vanouds meer dan de helft van de inwoners leeft.
Meer nog dan andere Europeanen kunnen we daarom zeggen dat dit land van ons is en dat alle vreemdelingen die hier naar toekomen hier te gast zijn, maar geen claim hebben op dit land.
Ik moest daaraan denken toen ik bij de Wereld draait door een Surinaamse zag die zich als Nederlandse beschouwde niet leek te beseffen dat ze hier te gast was en zij zich als zodanig hoorde te gedragen.
Allochtonen hebben de optie om terug te gaan naar het land van hun voorouders, maar als ze dat om begrijpelijke redenen niet willen, dan hebben ze de plicht om te integreren en zich als Nederlanders te leren gedragen. Nederlanders horen dat integratieproces te faciliteren en ruimte te geven aan veranderingen in de samenleving die dat voor de nieuwkomers gemakkelijker maken, maar het is godsonmogelijk om aan alle nieuwkomers een samenleving te bieden die lijkt op die in het land van hun voorouders. Alleen Amsterdam al telt tegenwoordig meer dan honderd vijftig verschillende nationaliteiten en daar is dus geen beginnen aan.
Bovendien zijn de meesten hier naar toe gekomen vanwege de betere leefomstandigheden en de hoge inkomens. Aanpassing aan primitievere samenlevingen zou die verworvenheden in gevaar brengen. Onze overheid zou flinker op horen te treden en alles wat het integreren voor de nieuwkomers moeilijk maakt uit de samenleving moeten weren. Daar hoort onder andere het moslim geloof toe, dat meer dan alle andere culturele import de integratie tegen werkt.
[1] Gelderland als rivierenland. De Veluwe blijft daarbij buiten beschouwing.
Blog van Toon Kasdorp 