Stegeman, Koopmans en Buma.

Janneke Stegeman heeft gereformeerde theologie gestudeerde aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. In 2014 promoveerde zij met lof op de dissertatie Decolonizing Jeremiah: identity, narratives and power in religious tradition.
Het gaat over de rol van het conflict in de ontwikkeling van religieuze tradities en met name over Jeremia 32. Dat bijbelhoofdstuk handelt over de spanningen tussen de diverse groepen groepen joden in de tijd van de Babylonische gevangenschap en over de vraag naar de relatie tussen God, land en volk.
Vandaag, 10/9/17, ging zij in Buitenhof in debat met de Limburgse cultuur gedeputeerde Ger Koopmans. Het onderwerp was de H.J. Schoo-lezing van Sybrand Buma: gewone Nederlanders blijven verweesd achter, in een gemeenschap waarin de individualisering doorslaat.
Ik denk dat het vooral de volgende passage uit de lezing was waar de twee debaters op doelden en die door Stegeman van de hand gewezen werd en door Koopmans met vuur verdedigd:
‘De verwarrende tijd waarin wij leven is er een die als het ware schreeuwt om een meer fundamenteel debat over de vraag in welke richting onze samenleving zich ontwikkelt, en vooral zou moeten ontwikkelen. We staan voor grote vraagstukken waar politici en beleidsmakers wereldwijd geen raad mee weten: globalisering, digitalisering en robotisering, de vastlopende verzorgingsstaat, immigratie en het opkomende radicalisme. Voeg hier de klimaatverandering aan toe en je hebt de vraagstukken die overal op de wereld leiden tot een steeds onstabielere nationale en geopolitieke situatie.”
Mevrouw Stegeman is een typisch product van onze tijd. Een vriendelijke en best aantrekkelijke jonge vrouw, maar wat nu precies haar bezwaren tegen de lezing van Buma waren kwam er niet erg goed uit. Ze vond Buma geloof ik radicaal conservatief en ze wees het beroep op het christendom als kern van de Nederlandse identiteit af als ongepast.
Maar om te ontkennen dat het christendom een sterk stempel heeft gedrukt op de Nederlandse identiteit is iets beweren tegen beter weten in. Haar opponent Koopmans had helemaal niet zoveel moeite hoeven te doen om zijn gehoor daarvan te overtuigen. Van de islam jongeren komt in Nederland zestig procent met de politie in aanraking. Het aantal moslim aso‘s in heel Noord West Europa rijst de pan uit, daar hoeft niemand gewone mensen van te overtuigen. Natuurlijk geven we aan een christelijke cultuur de voorkeur boven een islamitische. In Duitsland en Scandinavië is het nog een stuk erger dan in Nederland en voor Engeland is het een van de reden en geweest om uit de EU te stappen. Daar menen ze op eigen houtje effectiever tegen het verschijnsel op te kunnen treden en laten we hopen dat ze gelijk krijgen.
Er kan weinig twijfel over zijn dat we islam als cultureel verschijnsel Nederland en Europa uit moeten zien te werken. Het probleem daarbij zal zijn om de wel geïntegreerde moslims, zoals de Rotterdamse burgemeester Aboetaleb te behouden en er dus voor te zorgen dat we niet het kind met het badwater weggooien.
Het Rotterdamse college van Ben W heeft ten tijde van burgemeester Thomassen geprobeerd de rijksoverheid te overtuigen dat het ontstaan van moslimwijken uit den boze was. Hij stelde toen voor om het aantal moslim gezinnen per huizenblok te beperken tot twee, maar kreeg in den Haag te horen dat wetten en verdragen dat niet toestonden en dat er dus niets aan te doen was: nul op het rekest.
Wie ziet hoeveel wetten en verdragen er sindsdien afgeschaft of veranderd zijn, zal weinig moeite hebben het onzinnige van die reactie in te zien, alleen dat helpt nu niet meer. Het is nu geen kwestie meer van de instroom van moslims te stoppen, maar om een werkzame methode te vinden de bokken van de schapen te scheiden en het verkeerde soort het land weer uit te werken.
Dat zal een aanslag betekenen op onze cultuur, maar die aanslag komt er ook als we niets doen. Het zal verder alleen in samenwerking met de buurlanden kunnen en daarvoor zal in Duitsland eerst duidelijk moeten zijn aangetoond dat ook Merkel het nicht geschafft heeft. Het zal met andere woorden nog wel even duren voor we zover zijn. Dat geeft ons in elk geval de tijd om het grondig voor te bereiden.
Ik heb er wel een paar ideeën over hoe het zou kunnen worden aangepakt en stel me voor daar in een ander stukje binnenkort op terug te komen.