Wanneer een partij in de oppositie zit en zij krijgt bij vrije verkiezingen meer dan twee derden van de zetels dan is het duidelijk dat de kiezers een grondige verandering willen in hun overheid. Zo’n twee derden meerderheid krijg je niet zomaar.
In Hongarije was die meerderheid minder een verrassing dan het op een andere plaats in Europa zou zijn geweest, want de overheid bestond daar nog voor een groot deel uit oude communisten, die wel de naam van hun partij maar niet haar streken hadden verloren. De ouderen onder ons herinneren zich misschien nog hoe die overheid daar onder Sovjetdruk werd geïnstalleerd na het neerslaan van de Hongaarse opstand in 1956.
Viktor Orbán, die met deze kiezersopdracht aan het werk ging, veranderde met zijn twee derden meerderheid om te beginnen de grondwet.
Ik denk dat hij daar gelijk in had. Ik heb ook wel eens bekeken wat je zou moeten doen om de overheid in je eigen land grondig op de schop te nemen en met de bestaande grondwet gaat dat niet lukken. Ik lees geen Hongaars en ken de oude Hongaarse grondwet niet, maar ik veronderstel dat die daar niet veel anders was dan hier.
Bij zo’n grote schoonmaak is het zaak voor buitenstaanders om even af te wachten hoe het loopt. Ik vind het prima dat de Europese autoriteiten toezicht houden op wat er in de nieuwe lidstaten gebeurt, maar om een inbreukprocedure tegen Hongarije te beginnen terwijl het hervormende werk daar eigenlijk nog beginnen moest, vond ik wel wat overhaast. Ingrijpen kan altijd nog. In elk geval wil twee derden van de Hongaren dat er wat gebeurt. Om dat te verbieden komt eigenlijk neer op het negeren van de verkiezingsuitslag, iets waar Brussel zijn reputatie in de lidstaten weer eens geen goed mee heeft gedaan.
Zo haastig was men in Brussel niet toen Frankrijk en – onder kanselier Schröder – ook Duitsland contractbreuk pleegden door de voorwaarden van het stabiliteitspact aan hun laars te lappen. Tegen kleine landen ver weg in het Oosten durfde de held van de Anjeropstand het kennelijk beter aan dan tegen grote landen om de hoek.
Orbán kwam naar Straatsburg, waar het Europese Parlement een debat had geprogrammeerd over wat er in Hongarije aan de hand was. De president en boekverkoper Martin Schulz had vergeten Orbán te vragen zijn reorganisatie plannen toe te komen lichten, zodat die zich zelf maar uitnodigde. Eigenlijk was daar geen plaats voor geweest op de agenda, maar hij kreeg uiteindelijk nog wat spreektijd, heb ik begrepen. Het was hem er misschien meer om te doen om de internationale journalisten ter plekke toe te kunnen spreken dan een parlement dat toch niet naar hem luisterde, maar hoe dan ook. Het schildert weer het democratische niveau van de Europese instellingen.
Men was in Brussel van plan Orbán een maand de tijd te geven om terug te keren van de dwalingen zijns weegs en hij had in hun optiek dan niet eens het recht gehad om zich tegen de ingebrachte beschuldigingen te verweren, althans niet op de plek waar het parlement over deze kwestie ging debatteren.
Deze gang van zaken onderstreept de wenselijkheid om afscheid te nemen van de poppenkast in Brussel en Straatsburg.
We hebben geen behoefte aan een commissie en een niet gelegitimeerd parlement dat zich bovendien ondemocratisch gedraagt. Ze verhogen het niveau van de Europese samenwerking niet, maar doen het tegendeel. Ze leveren geen bijdrage aan de oplossing van Europese problemen, ze vormen zelf een probleem. Iedereen zou er beter aan toe zijn als we onze Europese aandacht zouden kunnen richten op onze echte problemen in plaats van op een poppenkast die op en neer reist van Brussel naar Straatsburg en die zich in wezen alleen maar bezig houdt met zich zelf.
-
Meest recente berichten
Recente reacties
janstemerdink op Gedichten. Carla op Broer Jaap. Mark Leman Wijnberg op Polybius Donnie op Kosovo juvnalis op Hobb en Tolkien. Archief
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- januari 2011
- augustus 2010
- april 2010
Categorieën
- afrika
- allochtonen
- Amerika
- Amsterdam
- Balkan
- bedrijfsleven
- België
- beschaving
- Boeken
- bureucratie
- columns in de krant
- corruptie
- discriminatie en bureaucratie
- Duitsland
- energie
- Engeland
- ethiek
- europa
- evolutie
- filosofie
- Frankrijk
- Geen categorie
- geld en economie
- geloof
- geschiedenis
- geweld
- Gezondheid en welzijn
- Griekenland
- herinneringen
- Hobby's
- ideologie
- karel van het reve
- literatuur
- maatschappelijk
- Midden Oosten
- Muziek
- Nederland
- Nieuws en politiek
- onderwijs
- onzin
- oorlog
- oost europa
- Organisaties
- oudheid
- overbevolking
- overheid
- politiek
- privacy strafrecht
- recht
- reizen
- Rusland
- sport
- staatsrecht
- strafrecht
- strafrecht en criminologie
- techniek
- toekomst
- Verenigde Naties
- Verre Oosten
- wetenschap en filosofie
- wiskunde
- zo maar wat
- Zuid Amerika
Meta