Universitaire ervaring.

Maar het werkt ook andersom. Er was een belangrijk onderwerp waar ik echt goed in zat en daaruit pakte een andere hoogleraar een klein detail en daarop ging hij door, net zolang tot er iets was wat ik niet wist: komt U over drie maanden maar terug! Groot medelijden van alle auditeurs en ook van een andere hoogleraar die erbij zat en achteraf troostend tegen me zei dat hem ooit ook zoiets was overkomen.
Niks van aantrekken, zei hij, het leven duurt nog lang genoeg. Dat is intussen waar gebleken maar toch heb ik die streek van de hooggeleerde Pitlo nooit vergeten of vergeven.
Het was in die tijd de gewoonte dat je vóór je examen bij de betrokken hoogleraren op bezoek ging, gekleed in een jacquet, om je voor te stellen, een hele formele aangelegenheid. Dat had ik gedaan en tijdens dat korte gesprek had Pitlo mij gevraagd of ik mijn oudere zus veel zag. Ik antwoordde naar waarheid dat dit niet het geval was, want ik had het druk en daaruit had hij geconcludeerd dat wij gebrouilleerd waren. Op die zus was hij erg gesteld want die hielp hem bij het bijwerken van zijn boeken, de z.g. Pitlo serie. Kennelijk had hij zich voorgenomen dat iemand die het tegenover haar aan respect ontbrak, bij hem niet slagen zou.
Dat zijn rare dingen en aan de willekeur die je toen nog in de universitaire wereld kon tegenkomen is, voor zover ik kan zien, intussen wel een einde gekomen. Maar zo ‘n ervaring speelt toch een rol bij een later besluit om je carrière liever in het bedrijfsleven dan aan de universiteit voort te zetten

Over akasdorp

gepensioneerd advocaat
Dit bericht werd geplaatst in Geen categorie. Bookmark de permalink .