Homo gedrag; wat is wel en niet acceptabel?

De afkeer van openlijk homo gedrag is algemeen menselijk, in de zin dat het overal voorkomt en er maar weinig samenlevingen zijn waar homofobie helemaal afwezig is. Poetin komt in Rusland met zijn homofobie weg, omdat de meerderheid van de Russen het op dit punt met hem eens is. Dat is in de VS niet wezenlijk anders, maar daar bestaat een verlichte opinie vormende minderheid die er anders over denkt.
De Griekse samenleving uit de tijd voor Alexander de Grote was een voorbeeld van grote vrijzinnigheid op dat punt maar de westerse samenleving van tegenwoordig is wel degelijk homofoob. Dat blijkt alleen al uit het gebrek aan duidelijke omschrijvingen van de begrippen die in de liefde voor hetzelfde geslacht een rol spelen.
Wordt met een homo bedoeld iemand die met iemand van hetzelfde geslacht samenwoont en met hem of haar een relatie onderhoudt als een gehuwd echtpaar? Een vorige vicepresident van de Raad van State heeft een dergelijk relatie en iedereen die een van de twee mannen kent spreekt met respect en waardering over hen.
Gaat het dus om mensen van vergelijkbare leeftijd, zoals dat hier het geval is of ook over een relatie tussen een oudere en een jongere zoals dat in Griekenland gewoon was? Waar ligt dan de grens tussen homoliefde en pedofilie? Over pedofilie gesproken, waarom maken we in onze terminologie geen duidelijk onderscheid tussen seksuele omgang met een geslachtsrijpe minderjarige en omgang met kleuters? Waarom komt de mate van undue influence niet tot uitdrukking in de termen die we gebruiken om onze veroordeling uit te spreken over seksuele gedragingen tussen ouderen en jongeren?
Waar het op neerkomt is dat de homofiele liefde nog steeds in de taboesfeer zit, maar dat we ons best doen daar van af te komen. We zijn intussen overtuigd geraakt dat de homofiele aanleg iets is waar de betrokkenen zelf niets aan kan doen. Maar is dat met pedofilie niet net zo? Om twee volwassen homo’s of lesbo’s te beroven van ieder vorm van liefdesrelatie met gelijkgezinden lijkt onnodig wreed, maar hoe we precies tegenover alle varianten van de onorthodoxe liefde moeten staan weten we nog steeds niet.
Persoonlijk denk ik dat alles waar de gelijkwaardigheid en de vrijwilligheid in het seksuele verkeer ontbreekt afgekeurd zou moeten worden, maar dat er veel meer nuancering in de veroordeling en de acceptatie zou horen te zijn dan nu het geval is. Een meer open publieke discussie over het onderwerp lijkt daarom gewenst.