Buruma.

Ybo Buruma ken ik niet persoonlijk maar ik heb twee dingen met hem gemeen. Zijn naam is onderdeel van de naam van het kantoor waar ik een flink deel van mijn leven heb doorgebracht: Houthoff Buruma. En ik heb met hem gemeen de overtuiging dat het leerstuk van het onrechtmatig verkregen bewijs niet deugt.

Hij heeft bij de gelegenheid van zijn vertrek uit de PvdA en zijn toetreding tot de Hoge Raad instemming betuigd met een uitspraak van het Straatsburger Hof voor de Mensenrechten, waarin dat leerstuk van de hand werd gewezen.
Het ging over een kindermoordenaar die tijdens zijn verhoor door een politieambtenaar bedreigd was met de bedoeling om hem een bekentenis te ontlokken. Om die reden meende hij, of meende zijn advocaat, dat hij vrijgesproken had moeten worden. Het bewijs was naar zijn mening onrechtmatig verkregen. Het Hof wees die eis af en Buruma was het daar mee eens.

Nu zult u zeggen U zult wel happy zijn dat iemand die Uw opvattingen deelt nu in de HR komt, maar dat is niet zo. Naar mijn mening is dit juist steun voor de stelling van de PVV dat de man niet in de Hoge Raad thuis hoort.
Ik ben het er dus mee eens dat het leerstuk van het onrechtmatig verkregen bewijs niet deugdelijk is. Ambtenaren van het OM of de politie die iemand een fair trial proberen te ontnemen zouden daarvoor op een andere manier gestraft moeten worden dan doordat het door hen aangedragen bewijs geweigerd wordt. Maar het is nu eenmaal heersende leer dat onrechtmatig optreden van officier of opsporingsambtenaar het bewijs ondeugdelijk maakt. Wie het daar als lid van de HR niet mee eens is zal de leden van zijn Kamer moeten overtuigen om anders te oordelen, zodat de HR op dit punt om kan gaan.

Ook als een Europese rechter een standpunt inneemt dat af lijkt te wijken van dat van de HR is die Raad zelf die dit constateert en niet een individu. Hij kan als Raadslid niet op eigen houtje afstand nemen van bestaande jurisprudentie. Als iemand zich niet neer wil leggen bij het oordeel van zijn collega’s dan moet hij zo’n benoeming niet aanvaarden. Maar Buruma is ijdel en de Hoge Raad is voor een jurist het hoogste wat er in Nederland te halen is, dus hij wilde niet weigeren. Toch zal hij straks misschien in moeten leveren en dat zal voor iemand met zulke uitgesproken meningen niet gemakkelijk zijn en voor het publiek ook verwarrend.

In een hoofdredactioneel krantenartikel werd op 30/8/11 betreurd dat Buruma uit zijn partij was gestapt. Alsof rechters niet in een politieke partij mogen zitten verzucht Raoul du Pré. Nu, dat zou mij inderdaad een prima idee lijken, als mensen die een salaris van de overheid krijgen niet langer in de partijen zitten die ze in hun functie benoemen en hun salaris vaststellen. Een strikte scheiding tussen politiek en ambtenarij zou veel nepotisme voorkomen. Dit is de aanleiding dat veel gewone mensen de politici voor zakkenvullers en profiteurs houden. Caesars vrouw hoort buiten verdenking te blijven.
Dus ik begrijp de verzuchting van Du Pré niet helemaal. Wanneer politici zich zelf en hun vriendjes niet langer op belangrijke posten kunnen benoemen zal de kwaliteit van het bestuur vooruit gaan en de verdenking van corruptie afnemen en beide is in het belang van het land. Een andere vooruitgang zou het zijn wanneer politici niet langer een fors salaris kregen maar alleen een onkostenvergoeding. Dat zou hen dwingen een boterham te verdienen in de samenleving en het zou hun meer begrip bijbrengen voor de problemen van de gewone mensen. Politicus hoort een erebaan te zijn en niet een stap in een ambtelijke of bestuurlijke carrière.