Ik dacht dat veel Nederlanders en Amerikanen tevreden zouden over de manier waarop president Obama zijn collega Poetin afkatte door Rusland een ‘regionale grootmacht’ te noemen, maar dat was niet zo.
Poetin is populair in zijn eigen land, heeft na China het sterkste landleger ter wereld en beschikt over het grootste arsenaal aan kernwapens van alle landen. Het gaat er niet om hoe je het noemt maar wat het is. Rusland is een wereldmacht.
En juist omdat het op andere terreinen zoveel te kort schiet leunt het meer dan andere grootmachten op zijn militaire capaciteiten.
Maar ik denk dat je er niet omheen kunt, het Rusland van Poetin is een fascistisch land. Het wordt autocratisch bestuurd, het is nationalistisch en hanteert een gewetenloze machtspolitiek. Het is een gevaarlijk land en geringschatting kunnen we ons niet permitteren.
Er is geen alternatief voor het weer optuigen van de NATO als een geloofwaardige defensieve alliantie en voor het verzekeren van een Europese onafhankelijkheid op energiegebied. Tot we die twee doeleinden hebben bereikt doen we er beter aan een low profile te houden. In plaats van Rusland te boycotten kunnen we het beste onze voorraden gas en olie vergroten en meer geld te stoppen in de ontwikkeling van zonnecellen en van thorium kerncentrales. Het eerste, omdat alleen zonnecellen op langere duur een onkwetsbare energievoorziening beloven op te leveren en thorium centrales, omdat we van het probleem van gevaarlijke kernafval af moeten.
Waarom we een geloofwaardige verdedigingsorganisatie moeten opbouwen lijkt me duidelijk. Niet alleen Rusland voert een machtspolitiek, China doet dat ook, alleen wat eleganter en minder luidruchtig. Voor oorlog zijn geen twee partijen nodig, één is voldoende. Wie de vrede wil handhaven moet zich op oorlog voorbereiden[1].
Wie de kernoorlog risico’s wil verminderen of kernontwapening wil, moet een conventionele strijdmacht hebben die inzet van kernwapens overbodig maakt.
Over deze twee politieke programmapunten heb ik niemand een woord horen zeggen in Den Haag. Niemand heeft er kennelijk zin in om onder ogen te zien dat de tijd van nooit meer oorlog al weer lang achter de rug is, zoals die het na de eerste en de tweede wereldoorlog ook maar heel even heeft uitgehouden.
[1] Si vis pacem para bellum, een Latijns spreekwoord uit de tijd van Julius Caesar.
Blog van Toon Kasdorp 