Het land was reddeloos, de bevolking redeloos en de regering radeloos. Dat was 1672. Zo erg is het nu nog wel niet in, maar hoe we verder moeten is niemand op dit moment erg duidelijk. De LPF van Pim Fortuijn heeft een paar decennia geleden met steun van twee oude partijen geprobeerd of het ook anders kon en een ding is zeker, zo als hij het wilde moest het dus niet.
De kiezers hebben de LPF afgestraft en zijn terug gezwaaid naar hun oude voorkeuren, maar zonder dat daarin nu een mandaat kan worden gezien om op de oude voet door te gaan. In plaats van Fortuijn hebben we nu Wilders en als die zou verdwijnen hebben we meteen weer een ander. De reacties van de media op de sterk wisselende verkiezingsuitslagen sinds Fortuijn, stemt niet tot hoop. Alleen machtspolitiek heeft nog de aandacht en voor de problemen die aan al die uiteenlopende verkiezingsuitslagen ten grondslag liggen bestaat in de media merkwaardig weinig belangstelling.
De Tweede Kamer verkiezingen hebben deze eeuw steeds moeilijke uitslagen opgeleverd. De Kamer heeft een rechtse meerderheid, maar het land kan alleen met een grote coalitie tussen links en rechts worden geregeerd.
Het CDA wilde geen voortzetting van de samenwerking met de VVD en had zich afgezet tegen het economisch programma van de PvdA. De PvdA kon haar winst niet omzetten in regeringsmacht zonder hulp van de VVD, terwijl beiden daar een soort kiezersbedrog voor moesten plegen. De samenwerking tussen die twee heeft de PvdA haar status van grote partij gekost.
Waarschijnlijk was het de wens van de kiezers om in de Nederlandse politiek een twee-stromen landschap te creëren, een links en een rechts blok, met aan beide kanten randversieringen. Het tegendeel dus van een coalitie tussen de grootste rechtse en de grootste linkse partij. De PvdA en de VVD, maar vooral de PvdA, hebben politieke steun verloren door het negeren van die wens van hun achterban.
Merkwaardiger nog dan de uitslagen waren de commentaren erop in alle media. De Volkskrant waarschuwde het CDA de wil van het volk niet te negeren. Alle televisiecommentaren achtten op morele gronden uitsluitend een PvdA CDA coalitie mogelijk, maar het CDA heeft zich niet laten verleiden om aan die algemene voorkeur voor de socialisten tegemoet te komen en zich vast te leggen. Zij wilde alle opties open houden. Dat heeft tot die vreemde coalitie tussen de twee tegenstanders PvdA en VVD geleid en het wonderlijk ervan is dat de bevolking daar nog tevreden mee leek te zijn ook.
Als je ergens een bewijs wilt vinden dat de oude politieke tegenstellingen de mensen niet meer aanspreken, dan is het dat.
Blog van Toon Kasdorp 