Het kan gemakkelijk gebeuren dat in een echtscheiding de ouders elkaar gaan haten en ze de kinderen dwingen om partij te kiezen. Dat leidt er vaak toe dat een van beide ouders uit hun leven wordt verbannen. Ook als scheidende ouders hun relatie na de scheiding dragelijk houden, misschien ter wille van de kinderen en uit een gevoel van verantwoordelijkheid, blijft toch de wereld van die kinderen gesplitst. Echtscheiding tast hun geestelijke gezondheid aan en vermindert hun vermogen om later zelf een gelukkig en stabiel huwelijk te sluiten.
Blijven zitten in een slechte huwelijk doet misschien iets dergelijks, maar al die mensen die menen dat wie niet voor het een kiest noodzakelijk in het ander terechtkomt hanteren een valse logica.
Echtscheidingen en slechte huwelijken zijn geen zaken die mensen alleen maar overkomen. Ze kiezen voor hun partner en ze werken eraan om hun huwelijk goed te houden of ze doen dat niet. Mensen kunnen zich vergissen, ook in de keuze van partners en niet altijd zijn beide partijen even schuldig aan een slechte verstandhouding. Er is daarom een grote variatie in de verwijtbaarheid bij echtscheidingen met kinderen, maar het gemak waarmee de tegenwoordige samenleving breukhuwelijken aanvaardt is geen goede ontwikkeling. Soms komen kinderen in een derde en vierde huwelijk terecht en worden dan met acht of zestien ouders opgescheept. Soms leven ze met ouderparen met wie ze geen enkele bloedverwantschap meer hebben. En het rare is dat zulke relaties in de praktijk nog wel eens goed kunnen lopen ook.
Ik ben opgegroeid geworden in de veertiger en vijftiger jaren, in een wereld waarin echtscheiding zo goed als onmogelijk was. De hel die dat voor sommige mensen betekende is mij bekend. De RK Kerk die het tot in de zestiger jaren in het Zuiden voor het zeggen had, stond echtscheiding alleen in hele bijzondere gevallen toe en eigenlijk nooit bij huwelijken met kinderen. Toch was deze hel voor de enkeling een zegen voor de grote meerderheid en vooral voor de meerderheid van de kinderen. Iedere ouder die in schoolbesturen heeft gezeten weet dat de probleemkinderen de kinderen zijn uit de kapotte huwelijken. Vaak kun je ze in een gezelschap er zo uithalen want ze zijn als regel rumoerig en agressief of juist opvallend stil. Het is geen fantasie dat het hoge percentage echtscheidingen en slechte huwelijken in onze samenleving een toenemend slechte invloed heeft gehad op de opvoeding van de kinderen. Ondanks de ernstige persoonlijke gevolgen die het voor een aantal onschuldige mensen zou hebben zou het beter zijn als echtscheiding weer moeilijk gemaakt zou worden, net als het aangaan van huwelijken trouwens en het krijgen van kinderen als zoiets al mogelijk zou zijn.
Blog van Toon Kasdorp 