Ik zag vanmiddag bij Buitenhof het optreden van Diana Matroos en ik heb met plezier en bewondering naar die uitzending gekeken. Ik vond dat ze het prima deed. Vaak heb ik het gevoel, als de omroepen gekleurde Nederlanders een uitzending laten presenteren, dat het vooral gebeurt om te laten zien dat zij zelf niet discrimineren. Maar Matroos vond ik Nederlands plus. Dat plus betekent dan dat ze niet alleen heel professioneel optrad maar dat ze iets aan dat optreden toevoegde, dat de meeste Nederlanders niet hebben. Een soepele manier van bewegen en een lichaamstaal die kleur gaf aan haar woorden. Zij is met andere woorden een bewijs voor de idee dat de integratie van mensen uit andere werelddelen behalve negatieve wel degelijk ook positieve kanten kan hebben. Zij heeft een Nederlandse moeder en is hier in Nederland opgegroeid. Dat is wel een voorwaarde, denk ik om helemaal Nederlands te worden. Kinderen met een Surinaamse moeder, die in een geheel of gedeeltelijk Surinaams milieu opgroeien, die redden dat niet.
Toch lijkt het mij voorwaarde voor het slagen van de integratie van al die nieuwe Nederlanders en hun nakomelingen, dat de etnische barrières die nu nog zo duidelijk aanwezig zijn worden afgebroken. Precies zoals Blok zei, er kan van een blijvende scheiding van bevolkingsgroepen die op hetzelfde territoir wonen, alleen maar onheil komen.
Blog van Toon Kasdorp 