De Duitse bondskanselier Angela Merkel is een politica voor wie ik bewondering heb en die ik daarnaast ook als mens zie zitten. Ik ken haar niet persoonlijk, maar dat zou ik eigenlijk best willen en met de meeste politici is dat niet het geval. Sarkozy, Macron, Cameron en hoe ze allemaal heten, hoef ik niet in mijn buurt, maar Angela Merkel zou ik best als buurvrouw willen hebben.
Ze is er heel goed in om haar kruit droog houden als links en recht om haar heen politici harakiri aan het plegen zijn. Zo deed ze het indertijd toen Helmut Kohl Duitsland tien jaar achterop zette door de DDR zonder overgang in de Bondsrepubliek te incorporeren. Zwijgen en pas weer wat zeggen toen Kohl niet alleen onverstandig bleek te zijn maar ook slecht en hij met de verkiezingsgelden had geknoeid.
De Eurocrisis, zoals we het ding zijn gaan noemen, is helemaal zelf gemaakt en was totaal overbodig. Een paar verstandige besluiten een jaar of tien geleden en er was nooit een crisis geweest. Met de euro is niet zo veel mis, maar wel met het lidmaatschap ervan en met de organisatie van de Europese samenwerking. Als de beurzen en markten de indruk zouden hebben dat men in Europa wist waar men mee bezig was en dat de zaak over een paar maanden op orde zou zijn, dan schoten de koersen nu omhoog en de interestvoeten voor de staatsleningen in Europa omlaag. Dat weet ik vrij zeker, maar ik weet ook wel zeker dat het voorlopig doormodderen zal blijven.
De enige die het hoofd koel houdt is onze Angela en de rest doet niet veel anders dan haar daarbij voor de voeten lopen.
De organisatie van de EU deugt niet. De Heer heeft ons met deze crisis de kans gegeven om terug te komen van een dwaalweg. We zouden het Europese Parlement en de commissie af moeten schaffen, nu het nog kan. Die hebben ons tot nu toe niets gebracht en aan het formaat van mensen als Barroso en Juncker kun je zien dat het ook nooit wat worden zal met dat instituut.
De laatste bekwame commissievoorzitter was Delors en van zijn voortvarendheid is iedereen toen zo geschrokken, dat men vast besloten heeft: ‘dat nooit weer’.
Daarom zitten we nu met mensen als Barroso of met als de Italiaan Prodi, de vijand en evenknie van Berlusconi. Onbekwame en ongevaarlijke voorzitters van commissies die niets in de melk hebben te brokkelen en commissies die de regeringen van de kleine lidstaten dwars zitten als die proberen hun eigen problemen op te lossen. Bij de Fransen of de Duitsers doen ze dat niet, dat durven ze niet zo, maar landen als Nederland hebben van de EU Commissie meer last dan nut. Liever geen commissie dus. En het Europese Parlement heeft nog nooit iets gedan waar een lidstaat wat aan had. Dat zegt niet alleen de PVV, dat zeggen ook de journalisten die het van dichtbij kunnen bekijken. Ze hebben in Brussel geen enkele democratische legitimatie en ik zou niet weten wie er buiten Brussel een moment over zou treuren als ook het parlement werd afgeschaft.
De Raden van Ministers en van Regeringsleiders zijn de enige instanties die besluiten nemen die er toe doen.
Laat ons daarom liever deskundige bureaus opzetten voor de samenwerking en die bemannen met experts zoals bij de ECB. Laat die onder controle van de lidstaten de gemeenschapsproblemen aanpakken en dan mag die hele Brusselse poppenkast van mij verdwijnen.
Blog van Toon Kasdorp 