Met interesse las ik in de krant dat onze nieuwe burgemeester een ander beleid voorstond t.a.v. de moslims in de stad als van Aartsen. Van Aartsen stuurde aan op een verstandhouding met de Salafistische leiders die een aantal moskeeën naar zich toe hebben getrokken. De Saudische regering is daar direct of indirect bij betrokken. Dat is een foute politiek, door geven en nemen, maken de salafisten hun positie sterker. De politiedienst die controle uitoefenden in Amsterdam West is gekortwiekt. We weten nu weinig meer over die gemeenschap. Groeit de salafistische invloed onder de gematigde moslims, die eerder leken te begrijpen dat ze in dit land moeten leven, of is dat niet het geval. Per slot van rekening begint het radicaliseren in eerste instantie bij de religieuze leiders. Zij werken met en onder de moslim bevolking. Analoge ontwikkelingen hebben we in het Midden Oosten vaak genoeg gezien. Hun werkwijze:
De salafistische leiders gebruiken de gewone moslims om invloed te krijgen in de deelraden, sociale organisaties in het buurtwerk, het gemeentelijk moslimbeleid. De argeloze autochtoon ziet geen gevaar. Het gaat hier immers om moslims die aangepast zijn. Deze gewone moslims komen in het bestuur van ziekenhuizen en steeds meer andere instellingen. Na enige tijd blijken de aangepaste moslims door de geestelijke leiders tot andere gedachten te zijn gekomen. Gebeurt dat niet, dan treden ze af. Een ander slag radicalere moslims neemt dan bij stukje en beetje de buurt over. Ziekenhuizen en andere openbare instellingen volgen de zelfde weg. Wat moet je doen?
Je hebt te maken met een vijandige overname en daar moeten juridische constructies tegen worden bedacht. Een stelsel van wetten, aanpassingen van wetten en reglementen, enz.
Deze methode is geruisloos, zij blijft buiten de publiciteit maar kan in bureaucratisch Nederland heel wel werken.
Blog van Toon Kasdorp 