Strafrecht heeft tot doel om duidelijk te maken dat de samenleving niet met zich laat spotten en dat belangrijke normen worden gehandhaafd. De mensen zien dan dat de norm nog bestaat en de samenleving spoort potentiële kinderlokkers aan om van voornemens in die richting af te zien, op straffe van uitsluiting. Dat werk in veel meer gevallen dan Du Pré vermoedt. Het is bijvoorbeeld niet onwaarschijnlijk dat de schrijver van Alice in Wonderland een pedoseksueel was maar een die zich zijn leven lang keurig gedragen heeft, voor zover we weten.
Neem een voorbeeld in de andere richting. Justitie vervolgt al tientallen jaren geen fietsendieven meer. De norm om geen fietsen te stelen is intussen vervaagd en gezakt tot het niveau van asociaal gedrag en voor minder socialen dus tot aanvaardbaar gedrag. Zoiets als tegenwoordig tasjes roven in kringen van Marokkanen geldt als iets dat misschien licht asociaal is maar dat gelegitimeerd wordt door de nederzettingen politiek van Israël.
Hang een paar fietsendieven op en U zult zien hoe snel die norm ‘gij zult geen fietsen stelen’ weer springlevend is. Ophangen heeft dan weer andere consequenties voor de samenleving die we liever niet willen, maar bij wijze van voorbeeld.
Van de idee dat het bij het strafrecht om de dader gaat, daar zouden we eens van af moeten zien te raken. Het gaat om de samenleving. Wat er met daders gebeurt is van secundair belang. We weten trouwens allemaal dat het straffen en daarna de reclassering alleen in uitzonderlijke gevallen invloed heeft op de recidive.
Uit een oogpunt van effectiviteit en kostenbesparing zouden we het beste kunnen volstaan met korte gevangenisstraffen, maar wel zo streng mogelijk. Donkere kerkers, vastgeketend, water en brood, isoleercellen, middeleeuws als het ware. Na een paar maanden weer op straat maar wel altijd een forse schadevergoeding, vast te stellen voor benadeelden, te verhalen op de dader en op diens uitkeringen, desnoods op familieleden in rechte lijn en tweede graad van de zijlinie. Bij hele ernstige misdrijven verbeurdverklaring van Nederlanderschap en verbanning na het uitzitten van de straf. Een gezamenlijk Europees verbanningsoord zou daarvoor een noodzakelijke faciliteit zijn. Ergens in de poolcirkel bijvoorbeeld of in de Marokkaanse Sahara.
Maar pedoseksuelen kun je daar niet heen sturen want die redden het nu eenmaal niet tussen andere criminelen.
Blog van Toon Kasdorp 