Chirac, Schröder en Hofland.

In het 2015 kerstnummer van de Groene Amsterdammer stond een kort en nogal apodictisch artikel van de bejaarde journalist Hofland.
Zijn Chirac en Schröder werkelijk zulk goed gezelschap voor ons geweest tijdens de Irak oorlog, zoals Hofland zegt? Die twee hebben hun land buiten de tweede Irakoorlog gehouden. Dat heeft ze tijdens die oorlog geen windeieren gelegd en na het verdwijnen van Schröder waren de goede verhoudingen tussen de VS en Duitsland ook weer snel hersteld. Maar de reputatie schade die Frankrijk heeft opgelopen duurt voort. Behalve Duitsland is er niemand die graag samenwerkt met dat land als het niet hoeft. Ook binnen Europa geldt Frankrijk nauwelijks nog een eersterangs mogendheid, maar eerder als een land dat met één been is blijven staan in een glorierijk verleden en niet meer in staat lijkt om op eigen kracht uit het economische dal te klimmen.
Dat Schröder en Chirac tegen de Irakoorlog zijn geweest vanwege de gevolgen die dat voor de Irakese bevolking zou hebben is een sprookje. Ik denk dat de twee even goed op de hoogte zijn geweest van wat er werkelijk speelde als onze premier Balkenende, maar dat ze domweg niet het gevoel voor verantwoordelijkheid hadden van de Nederlandse regering om ook hun aandeel in de strijd te leveren.
Ook de opmerking van Hofland dat de Irak oorlog zich ontwikkeld heeft tot een wereld catastrofe is onbegrijpelijk. Het omgekeerde is het geval. De Islamic State wordt nu wel geleid door voormalige officieren van Saddam Hoessein, maar die zouden een veel groter gevaar voor de wereld zijn als ze nog in dienst van een soennitisch Irak hadden gestaan. Isis is trouwens geen gevaar voor de wereld, het is een irritatie voor de wereld en een gevaar voor Dar al Islam.
De tweede Irakoorlog, waar Hofland het over heeft was een gevolg van de eerste. De eerste is ooit gevoerd om Koeweit te bevrijden van een militaire bezetting van de door Hofland bewonderde Saddam Hoessein. Voorwaarde van de wapenstilstand die Bush sr met Hoessein sloot was dat de gifgassen en biologische wapens zouden worden opgeruimd. Hoessein heeft zich aan die voorwaarden niet gehouden al hebben zijn biologen en chemici een deel van de rotzooi op eigen initiatief opgeruimd omdat de bewaring voor de eigen mensen te gevaarlijk werd. Tegenover Hoessein is dat geheim gehouden, omdat hun dat met zekerheid het leven had gekost. Ook de mensen uit de onmiddellijke omgeving van Hoessein die aan de Amerikanen verraden hadden wat Hoessein van plan was, wisten niet dat veel van de abc wapens intussen waren opgeruimd. Dat de oorlogsplannen van Saddam Hoessein president Bush en eerste minister Blair aanleiding gegeven hebben de oorlog met Irak te hervatten is waar, en dat ze hun inlichtingen niet met de VN gedeeld hebben ook, maar dat hieruit schuld van het westen zou kunnen worden geconstateerd is onzin.
Hofland haalt zijn wijsheid uit een boek van Bugliosi, de man die indertijd als aanklager Charles Manson en zijn bende heeft vervolgd en die nu The Prosecution of George W. Bush for murder heeft geschreven. Bugliosi heeft een zekere reputatie in de VS omdat hij ooit een aantal mythes rond de moord op president Kennedy heeft uitgezocht en ontkracht, maar van Irak en de Arabische landen weet hij nagenoeg niets, evenmin als Hofland trouwens. Hoe hysterisch Bugliosi zich over dit onderwerp uitlaat kunt U op het internet zien. Wie het filmpje bekijkt dat naar aanleiding van het verschijnen van het boek is gemaakt zal Bugliosi niet gemakkelijk meer kunnen volgen.
George W. Bush mag niet de slimste president zijn die de VS ooit gehad hebben, hij en Blair waren een paar van de fatsoenlijkste politici die er deze eeuw hebben rond gelopen en dat kun je van Schröder en Chirac niet zeggen.
Of Balkenende aan Willibrord Davids alles heeft verteld wat hij van zijn twee bondgenoten gehoord heeft weet ik niet, maar dat Balkenende te goeder trouw is en dat dit Davids duidelijk moet zijn geworden staat wel vast, al was de voormalige president het van de HR het niet met zijn premier eens over de volkenrechtelijke rechtvaardiging voor de tweede oorlog. In het rapport van Davids is niet aan de orde gekomen wat belangrijker is, als het erop aan komt, het volkenrecht of de wereldvrede. Hofland geeft een oordeel over de Irak affaire uit de losse hand. Voor iemand met zijn ervaring en van zijn leeftijd is dat niet best.

Advertenties