Vluchtelingen en grote getallen.

Mensen hebben geen gevoel voor grote getallen en de media komen in dit opzicht met de gekste dingen weg. Een tijd geleden las ik in het Parool een bericht waar als kop boven stond dat asielzoekers betalen voor hun eigen opvang. In 2015 bedroeg dat in totaal 137000 euro.
Het aantal asielzoekers in 2015 werd daarbij geraamd op 59000, zeg afgerond 60.000. Dus hoezo betalen voor de eigen opvang? Twee euro en een beetje per persoon per jaar. Asielzoekers betalen dus in de praktijk helemaal niet voor hun eigen opvang. Volgens het FD kost de opvang bijna €25.000 per persoon per jaar en voor het bedrag dat het Parool noemt zouden er tussen de vijf en de zes vluchtelingen per jaar kunnen worden onderhouden. Dan droogt zonder verdere financiering de stroom dus heel snel op.
Waar de krant het hier over heeft is de Regeling Eigen Bijdrage Asielzoekers (Reba), waar de staatssecretaris al van gezegd heeft dat hij haar niet gaat toepassen. Dat lijkt verstandig omdat toepassing meer kosten meebrengt dan opbrengsten.
Die regeling is alleen maar een soort afschrikking. Gelukzoekers gaan misschien liever niet naar Nederland als daar hun bezittingen kunnen worden afgepakt. Toch schat ik in dat een flink deel van de lezers dat oranje gekleurde getal 137000 hebben zien staan in hun krant en gedacht hebben: dat is een flink bedrag!
Dat is het ook, als een enkele vluchteling daar een jaar van zou moeten leven, maar het zijn er 59000, mijnheer Parool.
Op dezelfde pagina van dezelfde krant stond een interview met Halleh Ghorashi, een vluchtelinge uit Iran, die het intussen heeft gebracht tot hoogleraar diversiteit en integratie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Dat is iets wat vergelijkbaar is met het de leerstoel Mondiale Arbeidsmarkt en Migratie aan de Universiteit van Leiden, die zoals U weet bezet wordt door Leo Lucassen.
Lucassen en Ghorashi zijn de professionele critici van de weerstand die er in dit land bestaat tegen de vluchtelingenstroom die Europa de laatste jaren overspoelt.
Meijel in Limburg waar Lucassen vandaan komt en Teheran in Iran, waar Ghorashi is geboren, zijn ook in andere opzichten heel vergelijkbaar. Economisch sterk vooruit gegaan in de tweede helft van de twintigste eeuw maar een algemeen beschavingsniveau dat wat achter blijft bij de grote steden in het westen van het land.
Halleh Ghorashi wijt de problemen bij de integratie niet aan de grote getallen en het korte tijdsbestek waarin de migranten moeten worden geïntegreerd, ook niet aan de onwil van moslims om zich aan te passen aan de hier geldende normen en waarden, maar aan het gebrek aan voorbereiding in de Nederlandse samenleving. Er is te weinig nagedacht over hoe we samen in dit land moeten gaan wonen, vindt ze. We hadden meer moeten investeren in de verbinding tussen Nederlanders en migranten, zegt ze. ‘Ik veroordeel het geweld, maar ik probeer er achter te komen wat zich afspeelt in hun hoofd, zoals ik dat ook bij andere groepen doe die geweld gebruiken’.
Ghorashi bedoelt misschien dat de overheid tekort is geschoten bij het tackelen van het vluchtelingen probleem, maar ze zegt in feite dat het de Nederlandse samenleving is die tekort schiet.
Wat die overheid betreft zou ze naar mijn mening gelijk hebben. Wat onze samenleving betreft niet. Het aantal mensen dat in Nederland spontaan geweld gebruikt is te verwaarlozen zoals iedereen die de tijd voor 1970 heeft meegemaakt zich nog wel herinnert. Het geweld is hier geïmporteerd door de Ghorashi- achtigen, dat wil zeggen door immigranten uit het Midden Oosten en Afrika. Wat de overheid had moeten doen is ook niet die stroom migranten absorberen. Dat is onbegonnen werk, want er zijn nog miljarden potentiële immigranten die hierheen zouden komen als de poorten open zouden blijven staan.
Wat we moeten doen is een menswaardige opvang creëren op een lege plek in Afrika en daar de duizenden miljarden euro’s in investeren die nodig zijn om migratiestromen richting Europa onder controle te krijgen zonder geweld en zonder een verlies van humaniteit in ons deel van de wereld.
Dat lijkt me waar het onderzoek van hoogleraren Mondiale Arbeidsmarkt en Migratie in Leiden of diversiteit en integratie aan de VU in Amsterdam op gericht zou moeten zijn, maar helaas we hebben het hier niet over leerstoelen in de wetenschappelijke zin van dat woord maar over preekstoelen.

http://www.nrc.nl/next/2015/10/15/wat-kost-een-vluchteling-1546629?utm_source=NRC&utm_medium=banner&utm_campaign=Paywall

Advertenties